Reisverhaal «Battambang»

My First Trip... | Cambodja | 0 Reacties 20 Januari 2023 - Laatste Aanpassing 20 Januari 2023

17/01/23

Vandaag namen we de boot van Siem Reap naar Battambang. Deze twee belangrijke Cambodjaanse steden zijn via het Tonlé Sap meer en de Sanker rivier met elkaar verbonden. Over een afstand van ongeveer 165km konden we 8u (!!!) genieten van het zicht op de talloze drijvende dorpen die langs de oevers van het meer en de rivier gelegen zijn. Alles maar dan ook alles gebeurt hier op het water. Zo heb je drijvende kruidenierswinkeltjes, cafés, restaurantjes, doe-het-zelfzaken, vissershuisjes, moestuintjes, kippenhokken en zelfs boot- in plaats van bushaltes! Wie zich hier immers wil verplaatsen heeft slechts twee opties: zwemmen of bootjevaren. Waar wij een ijsjeskar hebben, heeft men hier een varende crèmeboot (eveneens met bijhorende jingle). Waar wij de fiets nemen om te gaan winkelen neemt men hier de motorboot. Op de moerassige oevers van de stroom zie je dan weer paalwoningen verschijnen. Zo zagen we onder andere een school op palen, paalkapelletjes (om offergaven aan de goden te schenken) en -onontbeerlijk- telecommunicatiepaalmasten, want pas op! ’t Is niet omdat deze mensen hier in een reusachtig riviermoeras leven dat ze daarom van de buitenwereld afgesneden zijn. Ook in dit schijnbare hol van Pluto is het smartphonegapen al helemaal ingeburgerd 😊. Overal langs de oevers zie je bamboehijskraanboten waarbij men via een hefboomsysteem een groot net in het water kan laten zakken of ophalen. Een andere vistechniek bestaat er dan weer in dat men een veldje drijvende waterhyacinten in een komvormig net laat dobberen die -net onder de waterlijn- met bamboepaaltjes vastgelegd wordt. De (kleine) visjes zwemmen de netkom binnen om beschutting te zoeken onder de hyacinten. Daarna hoeven de vissers enkel op gezette tijden het net op te halen om de buit binnen te rijgen. Heel pittoresk allemaal…of toch niet helemaal want ook armoede en de daaraan gekoppelde kenmerken zijn hier duidelijk aanwezig. Naast schattige waterhuisjes zagen we ook drijvende krotten en paalwoningen in een zee van afval. Nu, zwalpend krot of paleis op pootjes, de bewoners ervan hadden allen dezelfde gastvrije en vriendelijke begroetingsglimlach voor ons in petto! Ja, we durven nu al stellen dat de Cambodjanen uitmuntend gastvrije mensen zijn. Trouwens behalve gastvrij zijn ze ook heel open naar buitenstaanders. Zo stelde de bootbestuurder zelf voor om af en toe even het roer over te nemen zodat hij zijn dek nog snel kon schrobben en naar het toilet kon gaan! Ook toen er een zwaarbeladen Cambodjaanse moeder met haar peuterdochtertje opstapte zag deze er geen graten in dat we even haar kindje op schoot namen zodat zij haar bagage kon stockeren. Heerlijk zo’n mentaliteit! Je voelt je hier echt welkom!

18/01/23

Aangekomen in Battambang, wat trouwens de tweede stad van Cambodja is en waar het centrum geheel in de koloniale sfeer baadt, leerden we Pen kennen. Net zoals Chok een tuktukdriver, maar dan wel eentje die het geluk had dat hij het Engels heel wat beter beheerste. Vandaar, over tuktukdrivers… We merkten hier al heel vlug dat deze taxirijders zich als uitstekende lokale gidsen durven ontpoppen als je hun gastvrijheid met een even gulle glimlach beantwoordt. Ja, natuurlijk worden ze er voor betaald. Maar geef je hen waarachtige dankbaarheid, interesse en oprechte complimenten als extra legaal voordeel en je krijgt een trotse Khmerafstammeling in de plaats die jou als toerist vol enthousiasme zijn land zal aanprijzen. Het hoeft geen betoog dat onze kinderen als prima lijm fungeren om met onze drivers een goede band te smeden. Soit, Pen heeft ons dus heel wat interessante zaken laten zien. Zo brachten we een bezoek aan de Bamboo train. Deze afgedankte spoorlijn werd na de oorlog door de boeren handig gebruikt om hun goederen mee te vervoeren. Nu echter is het een soort pretparkattractie in’ t echt waarbij deze vindingrijke Cambodjanen buitenlanders op hun zelf gefabriceerd ‘bamboekarretje met grasmachinemotoraandrijving’ laten tjoektjoeken! Let wel! Momenteel is de spoorlijn weer in gebruik! Wat dus betekent dat deze attractie op gezette tijden voor een uurtje onderbroken moet worden om een (echte) trein te laten passeren! Toegegeven, dit is iets waar elke toerist in Battambang heengebracht wordt en als kwatong zou je zelfs kunnen zeggen dat het om een zogenaamde ‘touristtrap’ gaat. Maar kom, het was leuk! En vooral onze kinderen vonden het heerlijk om even het gevoel te hebben dat ze in het Cambodjaanse Bobbejaanland waren 😊. Na 6km spoordenderen kwamen we aan in een ‘stationnetje’ met enkele eet-en verkoopkraampjes waar we even moesten wachten tot ons karretje (manueel!) gedemonteerd en gedraaid werd zodat we langs hetzelfde spoor terug konden rijden. Hier bood men ons iets aan om te drinken en te kopen. Ook nu zou je in een slechte bui kunnen spreken over toeristen uitperserij. Als je echter weet dat de Cambodjaan met zijn zwaarbeladen geschiedenis en de covidcrisis als surplus gemiddeld anderhalve dollar per dag verdient dan kun je deze uitvoerige verkoopdrang -wat je hier trouwens bij elke bezienswaardigheid aantreft en die haast nooit opdringerig is- beter opvatten als het uitstekende middel om hier als rijke westerling te helpen aan de heropbouw van dit schitterende land.

Na het treintje bezochten we Phnom Sampeu. Bij dit prachtig gelegen Boeddhistische/Hindoeïstische bedevaartsoord op de top van een karstheuvel kun je samen met de vele apen genieten van het schitterende uitzicht op de rijstveldenvlakte rond Battambang. Deze plek heeft echter ook een zeer duister verleden. Door de kalkstenen structuur van deze heuvel bestaat de ondergrond uit een gatenkaas van krochten en spelonken. Deze grotten werden door de Rode Khmer dan ook aanzien als een ideale lijkenstortplaats. Pen -afkomstig uit het dorp aan de voet van de heuvel- gaf ons de nodige uitleg over de wreedheden van de ‘Khmer rouge’. Nadien zakten we in één van de spelonken af waar men een sober herinneringsmonument had gebouwd ter nagedachtenis van de (meer dan) 20.000 slachtoffers die hier als menselijk afval werden gedumpt! Niets is sterker dan het menselijk verstand…Tenzij het menselijke onverstand. We waren dan ook zeer onder de indruk. De vragen van Oscar en Flores vlogen ons om de oren… Gelukkig konden we dit bezoek in schoonheid afsluiten want nu worden de ondergrondse gangen bewoond door duizenden vleermuisjes die elke avond klokslag 6u in een indrukwekkende zwerm de grot verlaten om zich boven de zompige rijstvelden te goed te doen aan de miljoenen muggen die er te vinden zijn! Echt spectaculair om te zien hoe honderden vliegende knagertjes zich gedurende 20 minuten als een zwart lint naar hun eetgrond begeven. Na de vliegende muizen was het tijd voor de eetbare ratten! Als kers op de (verjaardags)taart bracht Pen ons namelijk nog snel naar een eetkraampje waar we rat aan het spit konden krijgen. Deze rijstveldratten zijn een ware delicatesse voor iedereen die houdt van zacht vlees dat het midden houdt tussen konijn en eend. Mmmm heerlijk! Een vleermuisvuurwerk en rattenvlees, een mooier verjaardagscadeau kan een mens niet krijgen 😊.

19/01/23

Hoe zou je een buitenlandse toerist zo volledig mogelijk kennis kunnen laten maken met Blankenberge? Wel zet hem op een fiets en rij eens langs de ambachtszone, doe een toertje door de polders, rij eens over de dijk, toon hem/haar de pier, ga naar een strandbar, eet een ijsje bij de Arlequino en ga tenslotte een frietje stekken bij Carlo. Wel, vandaag deden wij iets gelijkaardigs in Battambang met onze driver/gids/vriend Pen. Eerst reden we door het centrum van de stad. Daarna bracht hij ons naar Wat Samrong Knong, waar we een oude folterkamer van de Rode Khmer bezochten (brrrr, weerom gruwelijk onmenselijk). Vervolgens gingen we in de buitenwijken naar een vismarkt om te kijken en te ruiken hoe men door vis- en schaaldierfermentatie vissaus maakt. Daarna naar een ambachtelijke ‘rijstvelletjesfabriek’ (voor de loempia’s) en tenslotte nog via een rijstwijnbrouwerij met proeverij waarbij de wijn met ingelegde cobra het best in de smaak viel. Het straffe spul wordt trouwens ook als medicijn gebruikt om spierkrampen te verzachten (met cobra) of als opkikker na een bevalling (met banaan). Om onze sightseeing af te sluiten tuktukten we nog naar Wat Ek Phnom waar je de ruïne van een 11^DE eeuwse Khmertempel kon bezoeken. Leuk, leuk, leuk en dan niet zozeer omwille van de plekken waar we heenreden maar vooral door ritjes tussen de bezienswaardigheden om naar het dagdagelijkse doen en laten van de Cambodjaan te kijken. Tof!

’s Avonds brachten we een bezoek aan het circus Phare Ponleu Selpak, een prachtig initiatief opgericht in 1994 door 9 jongemannen die na de val van het Rode Khmerregime vanuit een Thais vluchtelingenkamp terugkwamen en door hun tekenleraar geïnspireerd waren om via (teken)kunst oorlogstrauma’s te verwerken. Deze kunsttherapie leidde tot de oprichting van een muziek/theater- en circusschool en een gewone school waar de dag van vandaag sociaal achtergestelde of probleemjongeren terechtkunnen om les te volgen. Weerom een mooi project dus, en een hele toffe voorstelling. Vooral Oscar & Flores waren door het dolle heen met als gevolg dat ze nu volop met onderbroeken aan het oefenen zijn in het jongleren!