Reisverhaal «Eerste kennismaking in Siem Reap »

My First Trip... | Cambodja | 1 Reacties 15 Januari 2023 - Laatste Aanpassing 15 Januari 2023

12/01/23

Na een kleine lesochtend aan het zwembad brachten we vanmiddag een bezoek aan APOPO. Deze Non-profit organisatie werd opgericht in 1997 door de Belg Bart Weetjens die als fervent dierenliefhebber op het idee kwam om ratten af te richten om landmijnen mee op te sporen. Een geschenk uit de hemel voor een land als Cambodja dat immers jarenlang verscheurd werd door een gruwelijke burger- en guerillaoorlog waarbij de Rode Khmer als afschrikkingsmiddel duizenden landmijnen plaatsten (tijdens de Vietnamese bezettingsperiode). De mijnen -die meestal niet doodden maar wel voor gruwelijke verminkingen zorgden- moesten de rijst verbouwende boeren doodsbang maken waardoor ze hun velden niet meer zouden durven bewerken, en men hongersnood als wapen kon inzetten. Plaats dit alles in de periode van de Koude Oorlog (die jullie leerlingen van 4B hopelijk nog kennen) en dan snap je onmiddellijk waarom er aan de meeste van die bommen een 'Made in China or U.S.S.R.' etiketje kleeft, en er nu bovendien nog altijd zo gigantisch veel van achtergebleven zijn. Remember Passchendaele ou comme l' histoire se répète malheureusement toujours! Soit, na het uittesten van verschillende rattensoorten op hun zoekskills kwam men uit bij de 'Southern giant pouched rat'....Een joekel van een rattensoort die van nature leeft in Tanzania en die tot acht jaar oud kan worden. Met zijn anderhalve kilogram is hij nog steeds licht genoeg om niet zelf de lucht in te knallen maar het is vooral zijn uitzonderlijk hoge leeftijd die zijn opleidingskosten rendabel maken. De ratten krijgen eerst een intense training op het detecteren van landmijnen op basis van de geur van de springstof in deze gruwelijke wapens. Voor de ratten ingezet kunnen worden verwijdert men eerst de vegetatie en wordt er een gebied afgebakend. Vervolgens lopen twee medewerkers parallel langs het gemarkeerde terrein met een touw in hun handen waaraan de rat met een leiband/lintmeter vasthangt. Wanneer deze dieren een mijn gevonden hebben beginnen ze te graven tot een van hun begeleiders een klikgeluid maakt. Dit signaal geeft aan dat ze een eerste cadeautje krijgen in de vorm van een pindanootje. Vervolgens keert de rat -ter controle- terug om een tweede keer te graven. Hierna volgt de grote beloning onder de vorm van een banaantje waar deze diertjes blijkbaar dol op zijn. Omdat men eerst een gebied moet kunnen afbakenen en omdat de training gebeurt op basis van een voedselbeloning kunnen deze Tanzaniaanse reuzen Reddertjes jammer genoeg niet ingezet worden in bossen, steden of rijstvelden. Daarom ook worden er door APOPO eveneens honden tot ontmijners opgeleid. Durf nu nog eens te beweren dat ratten vieze beesten zijn!... Als ze de pest niet meebrengen natuurlijk maar dat is een ander verhaal 😊

Cambodja is lekker! We zijn nog steeds in Siem Reap en hebben al enkele dagen volop kunnen genieten van de Cambodjaanse culinaire zeden en gewoonten. Alles draait hem hier om streed food, and we like! Elke avond zijn we dan ook steevast present wanneer de verschillende straatverkopers hun kraampjes openstallen. Je kunt hier naar ieders smaak wel iets lekkers vinden! Gegrilde vleesspiesjes, eierpannenkoekjes met een topping naar keuze (Oscar & Flores zijn dol op de chocoladevariant), een visbarbecuekraampje waar je eerst je favoriete visstukjes in een keuzemandje mag leggen waarna deze dan voor jou geroosterd worden, heerlijke smoothiekraampjes, eetstalletjes met gedroogde of gerookte vis, fruitstalletjes... Onze favoriet is echter het wok kraampje waarbij men in een keukentje op wieltjes allerlei verschillende wokgerechtjes op je bord (of in een isomo bakje) tovert. Behalve heerlijk en goedkoop eten aanbieden wordt er ook aan de sfeer gewerkt want elk kraampje heeft zijn bijhorende veelkleurige plastieken kleutertafeltjes en stoeltjes. Best grappig om tussen de andere volwassen Cambodjaanse bevolking op van die ministoeltjes je noedelsoep op te slurpen. En de hygiëne, horen we sommigen al denken. Wel, laat ons zeggen dat al deze eetgelegenheden de Belgische voedselwareninspectie niet zouden overleven maar dat dit allesbehalve een goed argument is om deze 'cuisine de rue' links te laten liggen. Men doet immers overal heel hard zijn best om proper te werken en als je zou zien met welke toewijding deze voedselkunstenaars hun ambachtelijke gastronomische vaardigheden presenteren dan kun je hier je neus onmogelijk voor optrekken. Neen, geef ons maar meer van dat!

13/01/23

Alert! Alert! Te veel indrukken. Onze kop zal hier nog ontploffen. Vandaag bezochten we voor de eerste keer de archeologische site van Angkor. We hebben immers een driedagenpas gekocht en dit is allesbehalve een overbodige luxe. Man, man wat is deze vindplaats groot, grandioos, majestueus, bombastisch, overweldigend en nog oneindig veel superlatieven op een rijtje. Dit hoeft natuurlijk niet te verwonderen als je weet dat deze heilige hoofdstad van de Khmerbeschaving over een periode van 500 jaar bijeen gebouwd werd en het in onze middeleeuwen al plaats bood aan een bevolking van 800.000 mensen. Waar staan wij dan hé met ons Gravensteentje 😊 . Trouwens voor zij die dachten dat de 'koterij' typisch Belgisch was, vergeet het maar! 't Is 100% Cambodjaans. Alleen met dat verschil dat al de kotje-kotjes van de verschillende tempels volgens een strak symmetrisch of symbolisch (mandala) patroon opgebouwd zijn. Nu, de oorzaak van al die overdaad (waar archeologen en bezoekers de dag van vandaag gelukkig alleen maar blij om kunnen zijn) zit hem dan weer wel verborgen in de kleine kantjes van de mensheid. Wanneer onze buurman met een grote gloednieuwe BMW op zijn oprit komt gereden, hebben we al snel de neiging om een bezoekje te willen brengen aan onze Lamborghiniboer. Wel eenzelfde fenomeen heeft zich dus over een half millennium afgespeeld tussen de verschillende koningen van de Khmers. De ene wilde niet onderdoen voor de andere en dus....Nogmaals hartelijk dank voor jullie na-ijver, het heeft werelderfgoed opgebracht! Van de gevreesde toeristenoverload was trouwens weinig te merken maar dit zou wel eens te maken kunnen hebben met dat smerige virusbeestje dat onze planeet zo'n grote twee jaar in haar greep had. Enkel in Angkor Wat was het wat drukker maar dat is dan ook het uitgangsbord van Cambodja in het algemeen en dit gebied in het bijzonder. Door de uitgestrektheid van heel dit terrein en de omvang van de verschillende tempel- en paleiscomplexen heb je als bezoeker gelukkig nog heel wat momenten het gevoel dat je deze parels van plekjes in ware Indiana Jones of -zo je wilt- Lara Croft style aan het verkennen/ontdekken bent. Nu, we zouden hier nog een hele opsomming kunnen geven van de verschillende gebouwen, beeldentorens, bas-reliëfs enzoverder... Maar laat dat net de reden zijn waarom je ook naar de foto's op onze blog kunt kijken. De enige die hier nog een speciale vermelding krijgt is onze uber joviale tuk tuk driver Chok. Dat is toch hoe deze man zichzelf noemt en misschien is hij wat aan de vergeetachtige kant want het staat ook nog eens op zijn rechterhand getatoeëerd. Onze kinderen zijn dol op Chok en dit is wederzijds. Beiden mogen dan al geen woord Engels spreken, toch beheersen ze de magische vaardigheid om elkaar non-verbaal te begrijpen. De taal van de genegenheid is immers universeel!

14/01/23

Een overload, daar begonnen we me want ook vandaag bezochten we iets wat ons van onze sokken blies al was het wel van een totaal andere orde! Via een rondje Googelen kwam Charlotte bij "Community first: Kompong Khleang floating village tours" terecht. Deze organisatie die geen touroperator maar een NGO is, plant uitstapjes naar Kompong Khleang. Dit vissersdorpje gelegen langs een uitloper van het Tonlé Sap (het grootste zoetwatermeer van zuidoost Azië) is volledig op palen of op vlotters gebouwd, en maar goed ook. Deze wokpanvormige plas wordt namelijk gevoed door de Mekong maar kan in het regenseizoen nog eens in omvang verviervoudigen en in diepte vertiendubbelen! Ja dan houd je natuurlijk liever je visjes (want schaapjes zijn er niet) op het droge! Trouwens van die schaapjes kunnen de inwoners van dit dorp alleen maar dromen want ook al is dit dorp een streling voor het cameralensoog toch leeft deze gemeenschap in bittere armoede. Bovendien wordt heel deze visserscommunity bedreigt door allerlei ecologische rampen. Door een enorme bevolkingsexplosie langs de oevers van het meer komt er nu massaal veel rotzooi in het water terecht, worden de mangrovebossen (de paaiplaatsen van de vissen) gekapt om er landbouwgrond van te maken, dreigt er overbevissing... Overgiet dit alles met een megalomaan stuwdamprojectsausje op de Mekong en een snuifje klimaatsopwarming en dan weet je wel hoe laat het is. Vandaar ook dat we blij waren dat we dit unieke, nog authentieke plekje met deze organisatie mochten bezoeken. Saro, onze gids -die zelf opgegroeide in deze gemeenschap maar de kans kreeg om in Siem Reap verder te studeren- gaf ons vakkundig en met heel veel trots uitleg over zijn thuishaven (letterlijk!). Op onze weg naar het dorp hielden we trouwens ook even halt bij een foodkraampje (hier zijn we weer 😊 ) waar we Kralan (kleefrijst met zwarte bonen in een kokossaus die gegaard wordt in een holle bamboestengel boven een kolenvuurtje) mochten proeven. Een echte aanrader en vreemd genoeg licht van smaak maar toch heel voedzaam. Het mooie aan dit alles is niet alleen dat wij hier een fantastische ervaring beleefden maar vooral dat onze bijdrage gebruikt zal worden om allerhande sociale projecten me te helpen financieren. Community First gaat namelijk uit van de plaatselijke bevolking waardoor de inkomsten van hun tours ook integraal bij henzelf terechtkomen. Saro bracht ons onder andere naar een schoolgebouwtje op palen waar de kinderen van dit deel van het dorp tijdens het regenseizoen naar school kunnen blijven gaan. Ook werden er drijvende huizen (op oude olievaten) gebouwd als een soort van sociale woningen omdat men zo op een slinkse wijze de aankoop van grond kan vermijden. Verder heeft deze NGO al een computer- en een naaischool opgericht, liep er nog een waterzuiveringsproject, werden er daguitstapjes georganiseerd voor de oudere bevolking om hun leefwereld te verruimen en organiseert men afvalopruimdagen om het plasticprobleem aan te pakken! Over de oprechtheid van onze gids konden we trouwens niet twijfelen. Toen we op een bootje genoten van de ondergaande zon die wegzong in het Tonlé Sap, kocht hij spontaan het overgrote deel van de vangst van een veel te jong vissertje dat zijn centjes nu hopelijk aan schoolgerief kan spenderen. Community support door community....prachtig!

Dus, voor alle toekomstige Cambodjareizigers met een drang naar authenticiteit en een groot hart..... slechts één adres, of beter website: www.kompongkhleang.org

15/01/23

Vandaag hebben we de grand tour van Angkor gedaan en dus nog meer tempels, versterkte steden en waterspaarbekkens bezocht. Zoals reeds gezegd, deze site is gi-gan-tisch! Door de overweldigende junglebegroeiing echter is het als bezoeker vaak moeilijk om je een totaalbeeld te vormen. In de laatste tempel die we bezochten (Praeh Khan) vonden we gelukkig een mooie grote overzichtskaart die een simulatie toonde van hoe heel het complex er ooit moet hebben uitgezien. Beeld je een vlak gebied in van 12km bij 8km. Overal waar je kijkt zie je uitgestrekte rijstvelden die door tal van kanaaltjes, grachtjes en spaarbekkens via een vernuftig irrigatiesysteem van water worden voorzien. Plaats binnen deze oppervlakte een slordige 40 tempel, klooster- en paleiscomplexen die dan nog eens vaak ommuurd of van een brede slotgracht voorzien zijn. Werk het geheel af met nog eens duizenden houten burger- en werkmanshuisjes die zich net buiten de rand van de denkbeeldige rechthoek bevinden et voilà daar het je de mythische stad Angkor. Behalve enkele zeldzame westerlingen zoals Marco Polo kreeg er niemand hier in Europa ooit de kans om de grootsheid van Angkor te bewonderen. Wanneer de eerste reisverslagen over deze wonderlijke stad bij ons binnensijpelden was de ondergang helaas reeds ingezet en viel de stad ten prooi aan de genadeloze woekerdrang van moeder natuur. De paradox van dit alles is best grappig. Waar de stad ligt heeft men nu de jungle rond de grootse vindplaatsen een beetje weggekapt maar de rest ervan ongemoeid gelaten als bosgebied (Op zondag zagen we dat er heel wat inwoners van het nabije Siem Reap er hun weekendpicknick kwamen houden.) Terwijl het gebied rond de stad -dat ooit jungle was- vandaag de dag volledig weggekapt is en nu uit eindeloze rijstvelden bestaat! Nog maar eens de wereld op zijn kop!