Reisverhaal «Kota Kinabalu (Borneo)»

My First Trip... | Maleisië | 0 Reacties 15 Maart 2023 - Laatste Aanpassing 15 Maart 2023

En terwijl ons hoofd nog even in Vietnam bleef hangen liep ons lijf hier al volop in Maleisisch Borneo naar nieuwe bezienswaardigheden te zoeken. En gevonden hebben we die! Nu onze neus en voeten weer in dezelfde richting wijzen kunnen we al iets vertellen over onze nieuwe bestemming. We verblijven hier momenteel in Kota Kinabalu bij Rose, een hele lieve dame die wel wat verward lijkt te zijn. Zo heeft ze ons al elke dag gevraagd hoe lang we bij haar zullen blijven en dacht ze ook dat we hier al een dag vroeger zouden aankomen. Nu ’t ligt misschien aan de warmte want het is hier broeierig heet! Gelukkig konden we al op onze eerste dag wat verkoeling zoeken op Manutik een deel van het Tunku Abdul Rahman marine park. Op dit koraaleilandje was er een strandje met een rif waar je al snorkelend heel wat tropisch zeeleven kon spotten. Charlotte en Oscar konden hier niet genoeg van krijgen en Flores was ontzettend blij toen hij zijn ‘Bonnies’ (wat in feite ‘Nemo’s of clownvissen had moeten zijn) gezien had. Ook op het strand deed hij de ene ‘ontdekking’ na de andere met een hele verzameling schelpen en koraalstukjes tot gevolg 😊. Het boottochtje naar dit eiland zullen we trouwens ook niet snel vergeten! De zachtaardigheid van de Cambodjanen en Vietnamezen heeft plaatsgemaakt voor het Maleisische machismo. De kapitein van ons (speed)bootje liet naast de diesel door de motor namelijk ook het testosteron door zijn lijf stromen. Zodoende leek het wel alsof we niet op zee maar op een achtbaan zaten. Mooi zo, want op die manier hadden de jongens al een beetje het pretparkgevoel gekregen waar ze zo naar verlangen. Ja, de Maleisiër is toch uit een ander soort Oosters hout gesneden. Minder verfijnd, op het eerste zicht wat grover, harder, meer westers, maar na een tijdje toch met een zachte kern vanbinnen. East meets West. Maar later allicht meer hierover. Vandaag reden we naar Kinabalu National Park nadat we gisteren met een vriendin van Rose een chauffeur geregeld hadden. Dit park omvat naast de Mount Kinabalu ook nog een heel stuk (ongerepte) jungle. Na een korte tussenstop in Kinabalu village om er enkele foto’s te maken van de shy mountain, die zichzelf het liefst in wolkennevels hult maar op dat moment -weliswaar heel kortstondig- nog bijna volledig in haar blootje stond, reden we door naar het park zelf. In het park maakten we een korte maar mooie wandeling door de jungle waarbij we de Silau rivier volgden. Na deze wandeling reden we door naar de Poring Hot Spring. Deze warmwaterbron maakt eveneens deel uit van het Kinabalu National Park en ook hier kon je behalve kreeftje spelen in een warmwaterbad enkele toffe wandelingetjes maken. Dat is toch wat wij ervan dachten want na aankomst konden onze jongens met hun blijdschap geen weg toen bleek dat dit deel van het reservaat ook een waterpretparkje had! Beetje vreemd voor een natuurreservaat maar in feite niet zo’n gek idee. Veel Maleisiërs (kinderen, tieners, ouders) konden dit deel van het park immers ook wel smaken en de jongens hadden dus heel wat waterspeelvriendjes om zich mee te vermaken. On the go leren deze enthousiaste kleine Maleisiërtjes zo ook hun eigen natuurschoon beter kennen en waarderen. Spelend leren (appreciëren) dus! Nadat de waterglijbaanpark gesloten was, wandelden we nog even naar de Kipungit waterval om ons bezoek aan het National Park af te sluiten. De canopy wandeling hebben we wel moeten opofferen voor de waterpret van onze jongens maar toen we hen met zo’n enthousiasme zagen spelen kon ons dat nog maar weinig schelen. Op de terugreis stopte onze chauffeur nog even bij een hutje langs de kant van de weg. Daar gaf een flashy banner immers aan dat er op het terrein naast het kotje een rafflesia in bloei stond. Deze parasitaire endemische bloemsoort komt enkel voor op Malaka, Borneo, Sumatra en de Filipijnen. Ze zijn vooral bekend omwille van de grote omvang die ze kunnen bereiken (tot 1m doorsnede). Deze plant heeft een volledig jaar nodig om zijn bloem tot ontwikkeling te laten komen waarna de bloeitijd slechts zeven dagen duurt! De bestuiving gebeurt door insecten die in het bloemhart gelokt worden door de vieze rotte geur die deze plant verspreidt. Geld stinkt ook, dus kunnen we er gerust wat meer van vragen moeten de eigenaars van deze bloem daarom waarschijnlijk gedacht hebben 😊 ’t Werd dus een prijzig geboortebezoekje aan dit zeldzame bloemenkindje maar kom, ’t was een mooitje en dat maakt veel goed natuurlijk!

Vandaag brachten we een bezoek aan Sapi, eveneens een eilandje van het Tunku Abdul Rahman park voor de kust van Kota Kinabalu. Het koraalspotten zat er vandaag spijtig genoeg niet in want op dit eiland was het verboden om ertussen te zwemmen. En proberen was onmogelijk want redder Argus had werkelijk alles gezien en schrok er niet voor terug om overtreders met een megafoon tot inzicht te manen. Neen dan hadden de jongens gelukkig nog hun lol met het spelen op het strand en het zoeken naar mooie schelpen. Op Sapi was er ook een geheel verwilderd wandelpaadje waar geen aap te bespeuren viel (en die zaten er nochtans) en waar je nog eens als een echte Robinson op verkenning kon gaan. Behalve onzichtbare apen en ontoegankelijk koraal had je er wel enkele zeer zichtbare varanen die zich in het plaatselijke restaurantje tegoed kwamen doen aan de krabbenpoten die ze van de aanwezige gasten toegeworpen kregen. Varaantjes voeren, ’t is eens iets anders dan eendjes hé. Kortom een fijne stranddag op een paradijselijk eiland, wie droomt daar nu niet van?