Reisverhaal «The Nordland en verder naar beneden »

My First Trip... | Nieuw Zeeland | 0 Reacties 09 Maart 2025 - Laatste Aanpassing 15 Maart 2025

09/03/25

Aaah, het gaat hier allemaal veel te snel. We zijn verdomd nog geen grote week weg of we lopen al compleet achter om alles verteld te krijgen. Momenteel bevinden we ons op een camping in Miranda waar oudjes het gezellig vinden om in een geothermisch zwavelpotje te liggen pruttelen. Ook wij borrelden even mee maar slechts met de kooktijd van een eitje. t Is voor de liefhebbers...Over de afgelopen dagen waarin er reeds zoveel gebeurd is kunnen we wegens tijdsgebrek alleen maar enkele losse indrukken meegeven:

Het doet ons gigantisch deugd te zien dat de situatie van de Maori's in niets te vergelijken valt met deze van de Aboriginals in Australië. Daarmee hebben we zeker niet gezegd dat alles hier rozegeur en maneschijn is. Naar levensstandaard behoort deze bevolkingsgroep zeker en vast tot de lagere klasse maar bittere armoede kun je het echter niet noemen. Ook heel opvallend is het feit dat deze mensen gewoon meedraaien in de maatschappij en hun jobs hebben. Zo bezochten we onderandere een Glowwormcave die toebehoorde aan een trotse Maorifamillie, huurden we onze planken bij het sandboarden van een lazy zandsurfer met de typische indrukwekkende tatoeages en werden we uiterst gastvrij ontvangen op de duinencamping langs 90 miles Beach door een hulpvaardige Maoridame die er ad interim en improvisoir de boel eventjes overnam. Bevrijdend voor ons want in Australië voelden we ons vaak ongemakkelijk bij de verwrongen maatschappelijke situatie aldaar. 

Roadkill heb je dan wel weer net zoals in kangoeroeland. Al gaat het niet om gevlette Skippy's  maar zijn het opposums en vogels die het wegdek verfraaien. Over vogels gesproken, de jongens beweren al meerdere keren een kiwi gespot te hebben. Behalve enkele (wilde?) kalkoenen heb ik enkel een vogel tegen de voorruit zien kwakken en twee eendjes onder de voorwielen van ons busje zien verdwijnen. Onze bijdrage aan de tarmacversiering. 

Mocht de VRT zijn verloren gewaande 'Man bijt Hondje' niet teruggevonden hebben dan had men de "Waar zijn we?" rubriek uit Iedereen Beroemd zeker eens in dit land moeten situeren. Fun verzekerd!  Gegarandeerd dacht het deelnemende koppel dat ze virtueel ergens in pakweg Duitsland gedropt waren. Het is heel bevreemdend om het ene moment door een 'Europees' landschap te rijden om je enkele kilometers verder in de beboste heuvels in de dinowouden van Jurassic Park te wanen. Zodoende is het voor ons nog steeds niet helemaal duidelijk in welke mate het Noordereiland ecologisch 'vervormd' of -zo je wil- om zeep geholpen werd door de massale houtkap, de aanleg van dennenwouden voor de houtindustrie en de introductie van Europese planten. Naast de endemische Kauribomen en de typische Wollige boomvarens (Ponga) zagen we hier ook al eiken, Italiaanse populieren, treurwilgen, platanen, vingerhoedskruit, Corsicaanse dennen en nog enkele bekende plantenvrienden opduiken. En jawel, koeien en schapen die staan te herkauwen in een golvende glooiende graszee ogen dan wel heel rustiek maar je zult ons niet wijsmaken dat die beesten tot hier gezwommen zijn :-). 

Omdat we de dag van vandaag niet meer helemaal zeker zijn over wat Het Goede Doel over "België" zingt, hebben we besloten om -als het nodig zou zijn- naar Nieuw-Zeeland te emigreren. Abel Tasman moet zich indertijd wel heel onbeschoft hebben gedragen om zulke lieve mensen helemaal door het lint te laten gaan waardoor hij met enkele matrozen minder terug naar Nederlands Indië kon varen. De idioot deed na zijn eerste rampzalige ontmoeting niet eens de moeite om aan land te komen! Doodzonde! Een land waarin er waarschuwingsbordjes langs de snelwegen staan voor overstekende eendjes (oeps, sorry) en verkeersborden bestaan met  kinderen die hun grootmoeder begeleiden op de wandel...Daar kun je toch alleen maar uberlieve en vredevolle mensen in aantreffen. "You can't have a quarrel with the ocean" wist de taxichauffeur die ons naar de verhuurfirma van ons busje bracht dit zeer treffend te verwoorden. Omringd door enkel water is veroveringsdrang en machtswellust inderdaad een zeer absurde neiging. 

Eigenlijk zouden we nog zoveel meer willen vertellen maar ons reistempo ligt momenteel verschroeiend hoog. Zodoende kort nog even enkele opmerkelijke feiten.

Het sterrenbeeld Orion hangt hier op zijn kop aan de hemel.

Beo's zijn wat de merels zijn bij ons.

The Pack 'n Save is de Colruyt in het kwadraat.

Kiwi's zijn sloddervossen. Hun K'mart is dan ook eerder een rommelmarkt met een dak erboven. 

Omwille van de vele invasieve diersoorten die in dit land binnengesukkeld zijn ( we zagen zelf al een kangoeroe voorbijhuppelen in het bos) zie je overal 'valhokjes' en moet men jammer genoeg veel lokgif uitstrooien. Ja, over de zogenaamde 'ongereptheid' van dit land hebben we ons al serieuze vragen gesteld....

Ook hier kent men het bizarre maar ook ludieke fenomeen van de gepersonaliseerde nummerplaat. Zo reden wij al enkele kilometers in het pad van Jezus. 

Nieuw-Zeelanders houden van honing. Zodoende zie je heel vaak bijenkasten langs de weg staan.