Reisverhaal «Da Nang - Hoi An»

My First Trip... | Vietnam | 0 Reacties 20 Februari 2023 - Laatste Aanpassing 20 Februari 2023

13/02/23

We houden momenteel een (korte) tussenstop in Da Nang. In dit Vietnamese Benidorm stootten we gisteren op een van de vele plaatselijke Sealife Centra. Met dat verschil dan dat alles wat in de veel te krappe aquaria aan het zwemmen, spartelen, wriemelen, kruipen… was, ook nog eens hetzelfde in je maag kan verderzetten. Allerhande (Spin)krabben, (reuzen)kreeften, vissen in allerlei soorten en maten, murenes, haaien, roggen, zeepissebedden, een ruim assortiment zeeslakken, jumbo strandgapers en mega-otterschelpen, tweekleppigen groot en klein. Voor al deze beesten, de schaar erin en hap naar binnen! De Oesterput in het kwadraat zowat, maar wel geen plek voor gevoelige dierenliefhebbers. De schaamteloos moderne lichtshowstad Da Nang is met zijn meer dan 70km lange kust (langer dan heel de Belgische!) een toffe stad voor ons -kindjes van de zee- om te vertoeven. We maakten er dan ook een aangename jour de plage van. Lag het aan Charlotte en de kinderen dan namen ze de zee en het strand van Da Nang mee naar Blankenberge 😊 Wie dit stukje paradijs aan de Zuid-Chinese zee trouwens ook konden waarderen waren de Amerikanen in hun Vietnam War. In deze stad konden de soldaten immers even op adem komen tijdens hun Tour of Duty. Als je hier op het strand zit met een verkoelend windje in je gezicht en het rustgevende geruis van de golven in je oren kun je je haast levendig voorstellen welk plezier en troost deze plek moet geboden hebben aan de door paranoia, stress en angst overmande stumperds van soldaten. Behalve Beach relaxland was in Da Nang spijtig genoeg ook de grootste Amerikaanse luchtmachtbasis gelegen van waaruit 11 miljoen liters van het beruchte spul Agent Orange over het land verneveld werd. Gelukkig is er van dit nare verleden (haast) niets meer te merken en bruist deze 3^e stad van Vietnam met haar 2,5 miljoen inwoners nu van het leven. Dit werd ons meer dan duidelijk toen we vanavond nog eens met een soort oversized golfkarretje (de plaatselijke tuk tuk) naar de Cau Rong of Drakenbrug gingen kijken. In het midden van deze 666meter lange brug over de Han rivier kronkelt zich namelijk een feestelijk verlichte metalen buizendraak van de ene naar de andere oever! Bombastische schroomloze Disneystyle maar wel keitof gedaan! ‘En als we dan toch in de pretparksfeer bezig zijn’ moet men hier verder gedacht hebben want niet alleen deze draak licht op. Ook de andere bruggen over de rivier, vele torengebouwen op de oevers, tourbootjes op de Han en een supergigareuzenrad (overdrijvingen tot de 2^e macht horen hier wel thuis) maken dit deel van de stad tot één groot openlucht lichttheater. Nog wat pompende beats en Tomorrowland heeft er een nieuwe locatie bij 😊

14/02/23

Venetië kennen we allen en ook Brugge dat andere Venetië van het noorden is voor velen geen onbekende. Vandaag waren wij in Hoi An. Deze stad kun je gerust het Venetië van Zuidoost Azië noemen. Het is opmerkelijk hoeveel deze stad met haar Europese ‘zustersteden’ gemeen heeft. Net zoals bij het Italiaanse Venetië is de stad gebouwd op verschillende eilandjes. Vienna heeft het Canal Grande, Hoi An moet het met de Thu Bon stellen. Ook In Hoi An heb je dus heel wat waterwegen en bruggen die de verschillende stadsdelen met elkaar verbinden. Neen, geen gondels of toeristenrondvaartboten in deze Vietnamese stad maar je kunt er ’s avonds wel romantisch lampionschuitje gaan varen. Door hun (kwetsbare) ligging ten opzichte van de zee hebben beide steden af te rekenen met jaarlijks terugkerende overstromingen. Sommige historische huizen in Hoi An hebben zelfs een speciaal plafondluik om bij watersnood de meubelen (letterlijk) op de bovenverdieping te kunnen redden. Ook Hoi An was een bloeiende havenstad met kenmerkende handelswoningen. Het waren vooral (gevluchte) Chinezen aangevuld met Japanse immigranten die het karakteristieke uitzicht van de stad zouden bepalen. Overal in Hoi An zie je dan ook elementen uit de Chinese of Japanse cultuur opduiken (opschriften, dakvormen, draakfiguren, versiermotieven, lampionen…). Om in het Italiaanse Venetië te geraken moet je door Mestre, de lelijkste plek in Italië. Of de Vietnamezen dit met opzet gedaan hebben om de vergelijking met het Italiaanse spiegelbeeld nog treffender te maken weten we niet. Feit is echter wel dat je hier ook door een spuuglelijk stukje Vietnam moet rijden om in Hoi An te geraken. Mens wat was me dat! De weg tussen Da Nang en Hoi An was pure ruimtelijke wanorde! Leegstaande torengebouwenskeletten, surrealistisch neergepote appartementsblokken, protserige luxestrandhotels, grote stukken afvalbraakland, spookwegen…en dat alles in één grote lintbebouwing van architecturale chaos. Enfin, mocht men hier ooit het esthetische licht zien…De springstof uit achtergebleven Amerikaanse oorlogsmunitie kan een tweede (veel zinvoller) leven beginnen. Nu, ook met ons Venetië van het noorden heeft Hoi An dus gelijkenissen. Net zoals Brugge namelijk heeft deze stad haar ‘historische’ redding te danken aan de verzanding van haar watertoegangsweg. Het verderop gelegen Da Nang nam in de 19^e eeuw de rol van handelshavenstad over en Hoi An dommelde weg in stilstand en zelfs verval om pas in de jaren 90 ‘herontdekt’ te worden als cultureel erfgoed. Vandaag de dag is Hoi An net zoals Brugge en Venetië zelfs UNESCO werelderfgoed. Dit brengt ons bij de laatste treffende gelijkenis. Ook Hoi An wordt voor een stuk slachtoffer van haar eigen succes. Pas op, deze stad is -net als haar Europese zusjes- nog steeds heel charmant, schilderachtig, gezellig en wat nog allemaal. Maar ook hier is de authenticiteit spijtig genoeg door de massa verloren gegaan. De stad heeft haar ziel aan de consumptieduivel verkocht. Want ja, waar (te) veel toeristen zijn moeten heel wat mondjes van natjes en droogjes voorzien worden. En ook die dikke portemonnees moeten zo snel mogelijk op c(r)ashdieet. Zodoende kunt je er niet omheen dat je soms het gevoel hebt dat je er in een soort historische outdoor shoppingmall aan het wandelen bent. De meeste huisjes in de stad zijn tot eetgelegenheden, souvenirwinkels, of confectiezaken omgebouwd…Een beetje jammer maar zeker geen reden om deze stad nu links te laten liggen. Voor ‘mensje kijkers’ zoals wij werd dit nadeel al snel weer een heel plezant voordeel 😊. Vooral ’s avonds, wanneer horden toeristen zich laten betoveren door de honderden lampionnen die de straatjes feeëriek verlichten. Of op het water van de Thu Bon, waar je dan een wriemelende massa lampionbootjes kunt zien rondvaren tussen de vele wenskaarsjes die men er te water laat. Een heerlijke biotoop dus voor mensenspotters!

15/02/23

Het heeft niet veel gescheeld of we hadden in Hoi An mogen helpen ‘meubelsleuren’. Mens wat een zondvloed! Als je zeurt om authenticiteit kun je die krijgen 😊. Vandaag was er door de hevige regenval weinig te merken van het hyper toeristische Hoi An. Sommige straten waren haast leeg en stonden zelfs blank! Als er dan al ergens een verzopen toerist te bespeuren viel dan was het er eentje met een grappige poncho aan of eentje die in een volledig ingepakte riksja door een kijkgaatje zat te gluren. Onze voeten zompten in het water en we waren dan wel nat tot op onze botten, dit weer leverde echt hele leuke levensechte foto’s op 😊.

16/02/23

Om de omgeving rond Hoi An te verkennen huurden we fietsen. Met de jongens achterop lieten we ons meeglijden in de stroom van het Vietnamese verkeer. Na een drietal kilometer was er een lieve dame op haar bromfietsje die ons onder zeer lichte dwang naar haar Coconut Village loodste 😊. In haar dorp aangekomen mochten we onmiddellijk plaatsnemen in een thung chai of mandbootje. Deze ronde schuitjes gemaakt uit geweven bamboerepen zouden ontstaan zijn in de Frans koloniale periode. Reden? De Fransen hieven een belasting op het bezit van een vissersboot. Het antwoord van de vindingrijke vissers was het ontwerp van een reuzenmand die ‘toevalligerwijs’ ook als vissersschip gebruikt kon worden. Creativiteit en handigheid, ’t zit de Vietnamezen werkelijk in de genen! Nu, al snel zagen we dat we niet alleen aan het varen waren tussen de waterpalmbossen. Nee maak een cocktail van de Radja River in Bellewaerde met een après-skifeestje in Val Thorens en je komt heel dicht in de buurt van de doldwaze kermisattractie waarin we terechtgekomen waren. Carnaval in een vaarmand met ambiancemuziek en een bootdansshowtje, ja daar houden wij van! Terug op de fiets reden we verder naar Cua Dai beach nabij Hoi An. De zee was te wild om in te zwemmen en het strand kon een ferme clean up gebruiken maar je hoorde de boys niet klagen. Een kinderhand is gelukkig gauw met graafzand en speelwater gevuld. Op de terugweg reden we nog even door een stukje rijstveldplatteland. Héél even waren we terug in onze vertrouwde polders. Le plat pays qui est le Vietna-mien.