Reisverhaal «Hanoi & Ha Long»

My First Trip... | Vietnam | 0 Reacties 28 Februari 2023 - Laatste Aanpassing 28 Februari 2023

23/02/23

Alle VN ambassadeurs ten spijt maar de grootste vredesbrenger ter wereld is de Mc Donalds. Vietnam viert dit jaar de negende verjaardag sinds de komst van deze fastfoodketen en kijk, sindsdien ging het land er alleen maar op vooruit en zijn de relaties met de VS volledig genormaliseerd. We vonden het dan ook onze plicht om -op Flores zijn verjaardag- dit peace-instituut hier in Hanoi met een dubbelbezoek te eren 😊 . Deze stad verschilt in wezen heel weinig van Saigon behalve dan dat de huizen er veel smaller zijn (omwille van een gevelbreedtebelasting) maar de trottoirs dan weer breder (omdat ze hier wel nog weten wat wandelen is). Van het zogenaamde puriteinse Hanoi valt hier na 30 jaar Doi Moi nog maar weinig te merken. Integendeel zelfs, wat de ideologische ingesteldheid van Hanoi betreft kunnen we slechts vaststellen dat de bestuurlijke hoofdstad van Vietnam even links-rechts is als de zakelijke hoofdstad Saigon recht-links is. Als je ziet dat men er op grote billboardbeeldschermen zowel reclame maakt voor make-up als voor partijcongressen dan weet je wel hoe laat het is. De wijzers mooi in een spreidstand tussen 6 & 12 en misschien maar goed ook! Vandaag kwamen we na een holderdebolder nachtbusrit om 5u deze morgen toe in Hanoi. Na nog een uurtje gewacht te hebben voor de gesloten deur van ons hotel konden we rond 7u dan toch al onze bagage achterlaten. Omdat we pas om 14u konden inchecken hadden we nog een hele lange verjaardagsanimatieperiode voor ons liggen. Dan maar wat ronddolen in de ontwakende stad met een koffietje hier een verjaardagstaartje daar, nog enkele cadeautjes die stapsgewijs geopend konden worden en een speelpleinbezoekje om de langzame tijd te doden. Tijdens onze slentertocht passeerden we het Hoan Kiem meer. Bij deze plas in het historische centrum van de stad waren er in de ochtendvroegte al enkele bejaardedames-clubjes druk in de weer met het inoefenen van hun synchrone dansgymnastiek op semi-marsmuziek. Dus toch nog een vleugje communisme in het straatbeeld en voor ons weerom mensjeskijken dat het een lust was! Volgens een legende trouwens zou koning Le Loi bij een boottochtje op datzelfde meer van een reuzenschildpad een 'onoverwinnelijk' zwaard cadeau gekregen hebben. Nadat hij hiermee al zijn vijanden verslagen had was dit dier wel zo slim om datzelfde zwaard weer op te eisen zodat er vrede kon heersen en de machtzucht van de koning getemperd werd. (Wat zou het fijn zijn mocht dat beestje ook eens tot bij de Russisch Oekraïense grens geraken.) Heel dit verhaal kregen we vanavond ook uitgebeeld in een fameus waterpoppentheater. Een soort reuzen Tik Tak animatie maar dan met grote gelakte houten poppen in een rechthoekige bak water waarbij de spelers achter een rieten scherm in die bak staan om met stokken en touwen hun poppen te bedienen. Het geheel wordt daarbij nog eens opgeluisterd met livemuzikanten en zangeressen. Zéér amusant en zeker voor de kinderen. Oscar & Flores gingen zowat door het dak! Hier willen we meer van hebben en hoera, blijkbaar zijn er twee van dat soort theaters in de stad! We kijken nu al uit naar de volgende voostelling!

24/02/23

Het micromacronichemarktmysterie, 't zou een mooie titel kunnen zijn van een Suske & Wiskeverhaal (of een briljant scrabblewoord) maar voor ons was het DE grote vraag van de dag. We bezochten namelijk de oude ambachtenwijk van Hanoi. Deze wijk staat bekend omwille van zijn vele kleine (micro) winkeltjes die er in bulk (macro) een heel specifiek product (niche) verkopen. Zo kwamen we in straatjes terecht waar men uitsluitend specerijen verkocht of naaistoffen of Pho (soep) of klokken of, of, of... Je kunt het zo gek niet bedenken of je had er wel een specifiek winkeltje voor. Dit leverde natuurlijk enkele zeer fotogenieke taferelen op met verkoopsters die haast leken te verdrinken in hun netjes uitgestalde koopwaren maar handelskundig is het toch wel heel bizar: a) Hoe overleef je de concurrentie in een straat waar iedereen hetzelfde verkoopt? b) We kunnen ons niet voostellen dat je als pakweg hangslotenverkoper elke dag een wachtrij van klanten voor je winkeldeur staan hebt. c) We snappen wel dat je enkele knoopjes koopt om een verloren exemplaartje te vervangen, maar wie koopt nu in godsnaam daarom een zak van duizend krak dezelfde knopen? En nog gekker, wie haalt het in zijn hoofd om niet één maar honderden van dat soort identieke knoopzakken te verkopen? Van economie snapten we al niet zo veel maar na vandaag alleen nog minder. Wie anderzijds geen problemen leek te hebben met dit vreemde marktprincipe waren onze boys. Die vonden het namelijk geweldig om Pokémonkaartjes 'in bulk' aan te kopen. Zestig pakjes van tien kaartjes en dat voor 50.000 Dong (2 Euro) daar kun je natuurlijk niet voor sukkelen 😊 . De levende schildpadden die in de overdekte markt eveneens in bulk verkocht werden vonden ze dan weer ietsje minder leuk... We kunnen maar hopen dat die beesten echt ontzettend lekker zijn en dus een pak sneller over de toonbank gaan dan die honderd knoopzakken van daarnet. Behalve de ambachtelijke wijk gingen we ook nog eens kijken naar de Treinstraat. Tot voor kort een hele leuke bezienswaardigheid in Hanoi. In dit smalle straatje rijdt de trein namelijk pal langs de voorgevels van de huisjes voorbij waarbij je hem als het ware door je voordeur kunt aanraken. Helaas is deze hotspot het slachtoffer geworden van zijn eigen succes. Enkele toeristen waren namelijk hun verstand vergeten me te nemen op reis en vonden het nodig om met hun smartphones op de rails te blijven staan om de perfecte pics te kunnen maken. Helaas vergaten ze daarbij dat een trein van enkele duizend ton niet zomaar kan remmen over een afstand van pakweg twee meter. Je snapt het al, (bijna) ongelukken, boze treinreizigers, heel wat gedoe... Enfin, een lang verhaal kort: sinds enkele maanden heeft men de straat voor toeristen afgesloten. Als je de trein nog voorbij wil zien denderen kan dit enkel nog (veilig) vanop het terras van een van de vele koffiebartjes langs de treinroute. Omdat we hier niet echt zin in hadden wandelden we dan maar verder naar de Long Bienbrug over de Rode rivier. Deze legendarische metalen brug werd gebouwd door de Fransen tussen 1899-1902 en werd in de Burgeroorlog maar liefst 175 keer door de Amerikanen gebombardeerd. Wij kwamen gelukkig niet in een bommen- maar wel in een hevige motregenvlaag terecht. Zodoende zullen we de brug wel eens gaan (her)bekijken in betere weersomstandigheden als we nog eens via Hanoi moeten passeren. Ook van het bijna 4km lange spectaculaire mozaïekkunstwerk parallel met de rivier zagen we maar een fractie en hebben we dus nog wat 'in reserve'. Wat we dan weer wel helemaal gezien hebben zijn de waterpoppentheaterspelen. Ook de tweede voorstelling was leuk maar ze miste jammer genoeg de charme, gezelligheid en de oprechtheid van de show die we gisteren zagen. Waar we bij de eerste opvoering nog hartelijk konden meelachen met de onderbroekenlol in het verhaal van de eendenboer en de vos, bleven we bij dit veel commerciëlere en tammere optreden een beetje op onze honger zitten. Neen, in deze afgeladen volle zaal leek het ons wat bandwerk. En toch... "De hele wereld is een podium en alle mannen en vrouwen zijn slechts spelers." Jazeker, vandaag was 'la condition humaine' in de theaterzaal vóór het podium inderdaad het boeiendst om naar te kijken 😊 . En waar is George nu weer?

25/02/23

Ha Long Bay bezoeken is zoiets als champagne drinken met je ogen. Ook al betreft het -een beetje zoals de Galapagoseilanden- een toeristenfabriek, toch kun je er niet omheen dat dit echt wel een unieke, wonderbaarlijke plek op aarde is zonder gelijke! De witgrijze karstrotsen overwoekerd met junglegroen die als gekromde rugwervels van een draak boven het smaragdgroene zeewater oprijzen en die achter elke bocht waar je rondvaart weer een nieuw verbluffend zicht opleveren... Pure magie! Ha Long betekent trouwens 'nederdaling van de Draak' en volgens de legende zouden de rotsheuvels de overblijfselen zijn van het gevecht van een draak die er de zeestromingen kwam temmen. Ooh, kwam dat beest nog maar eens terug... Gisterenochtend werden we in ons hotel in Hanoi met een busje opgehaald dat ons naar Hon Gai & Bay Chay moest brengen. Deze pretparkstad (oostelijk & westelijk) met kabelbaan en reuzenrad leek ons geen echte meerwaarde om de pracht van het nabijgelegen natuurfenomeen te versterken. Maar smaken verschillen natuurlijk. Uiteindelijk werden we er op onze cruiseboot -what's in a name- afgezet en met onze neus in de richting van de groenbehaarde kalkrotsen waren we de stad al snel vergeten. Wij kozen om met Fantasia cruises te reizen -omdat we in het hotel waar we boekten duidelijk gezegd hadden dat we geen zier gaven om luxe maar enkel de omgeving maximaal wilden zien- en daar zijn we nu heel tevreden over. Qua 'minimaal' comfort viel het reuzegoed me. Neen, geen gouden kranen op de Fantasia en warm water in de douche was er enkel 'by name'. Maar voor de rest hoorde je ons niet klagen. De crew bestond uit volbloed Vietnamezen. Onze gids Peter sprak fantastisch Vietnenglish met de repeatknop aan. Het eten dat we voorgeschoteld kregen was rijkelijk lokaal. De activiteiten (grotbezoek in treintje, kajakken in 't wilde weg, cooking class met glasvezelrijstpapier, squidfishing met de crew) waren heerlijk amateuristisch en het geheel was allemaal een beetje met de Franse of beter Vietnamese slag. We stelden ons ook niet teveel vragen over de zeewaardigheid van het schuitje waarin we dobberden maar kom, tussen die rimboesteenpuisten had je geen al te hoge golfslag en er waren meer dan voldoende andere (betere) scheepjes om ons heen die ons wel snel uit het water zouden komen vissen mocht ons bootje naar de inktviskelder verdwenen zijn. Deze glibberige achtpootjes zaten hier trouwens rijkelijk in het water hebben we gemerkt. Van Karaoke was er niets in huis gekomen maar van Squidgamen des te meer! Samen met de jongens en enkele gepassioneerde viscrewleden hebben we een kleine twee uurtjes met ons lijntje staan zwaaien. En met resultaat want we hebben toch wel één pijlinktvisje zelf kunnen vangen (maar het was dan wel een hele grote die bovendien goed kon niezen 😊 ). Vandaag konden we bij het opstaan van op het dek de zon zien opkomen boven Vinh Ha Long en daar was ons eerste visuele champagneglaasje van de dag al weer rijkelijk me gevuld. We brachten nog een bezoekje aan het Titop eiland waar je op de top een mooi uitzicht had op de hele omgeving. Daarna voeren we jammer genoeg weer richting vasteland nog genietend tot het laatste moment van het zicht op dit fenomenaal mooi stukje van onze planeet. Aaah, dat deed deugd!

Jaja, mooi, geweldig, fenomenaal blablabla.. maar is Ha Long geen 'picture framing'? Ja &Neen:

Neen, want de natuur is er werkelijk zo overweldigend mooi waardoor een cruisebootje meer of minder het beeld niet verstoren (we spreken nu natuurlijk wel voor de periode waarin wij het bezochten). Bovendien had het wel iets om al die schepen tussen de karstbergen te zien varen. Met wat fantasie (en een beetje zeemist aan de horizon) zag je er zelfs een vloot Chinese piratenjonken in die tussen de zeemonolieten dreven. De baai van Ha Long ligt trouwens ook pal op een vaarroute naar de haven van Haiphong. Hierdoor zie je behalve toeristenschuitjes ook heuse zeetankers langs de eilanden drijven. Stoort dit? Niet echt, het contrast tussen de ongerepte natuurpracht en de 'humane cultuurkracht' heeft net iets surrealistisch en zorgt ervoor dat de eilandengroep geen 'overidyllisch décor' wordt.

Ja, want Ha Long heeft wel degelijk een probleem. Het is ontzettend mooi van ver maar ver van mooi als je wat dichterbij kijkt. Mocht je de waterheuvels aanzien als grote kalkkiezen die uit het water oprijzen dan merk je snel dat de tandbasissen verheven zijn van de plasticcariës en ook in de zee errond zie je heel wat plastic zakjeskwallen ronddrijven. Gelukkig is er beterschap op komst. Alle wegwerpspullen van plastic zijn thans verboden in het door UNESCO beschermde gebied. Nu nog wat centjes om een grote clean up te organiseren en dezelfde volharding en gretigheid bij de Vietnamezen in hun jacht op plastic als deze tijdens hun burgeroorlog. Dan pas behoeft Ha Long geen enkele picture framing meer. Behalve natuurlijk als die groengepruikte kalkbobbels slechts een achtergrond vormen om met jezelf te kunnen pronken op allerhande sociale media maar da's weer een andere kwestie 😊 .

27/02/23

Vanavond nemen we de nachtbus richting Sapa. Zodoende hadden we vandaag na onze Ha Long trip een 'rustdag'. Maar ook op een rustdag valt er nog steeds heel wat te beleven hoor. We brachten een tweede bezoekje aan de ambachtelijke wijk omdat Happy nog op de Hanoifoto moest. Na de kabouterpic en een heerlijk banh mi broodje bij een straathoekverkoopster vonden de jongens het tijd voor wat speeltijd, en gelijk hadden ze! Dus trokken we naar het Thong Nath Park in de koloniale wijk waar onze heren zich met enkele plaatselijke tieners op een speelpleintje konden uitleven. En wij? Wel zoals steeds als we op een bankje belanden hé: onze antropologenbril aan en observeren maar! Grappig dat de Vietnamezen ondanks hun overaanbod aan handelszaken toch nog warm lopen om een (park)avondmarktje te bezoeken waar je dan krak dezelfde spullen ziet liggen als in hun winkels. Handel is hier blijkbaar een hobby. Ook leuk waren de twee nieuwsgierige middelbare schoolmeisjes die weifelend en giechelend allerhande vragen kwamen stellen en daarbij Google translate gebruikten om te kunnen begrijpen wat we vertelden. Puber en digikid ben je over heel de wereld op dezelfde manier 😊 . We sloten onze dag af rond de Hoan Kiem vijver waar we onze lijndansoudjes weer het beste van zichzelf zagen geven. Dit keer echter niet op Vietnamese (mars)muziek maar op Michael Jacksons 'Billy Jane'! Mmmm, benieuwd wat de oude partijbonzen hiervan zouden vinden. Is dit voor hen nu een 'Thriller' of toch al een 'Heal the world'?